Еднаш еден млад човек прашал еден мудрец:

– Ти си мудар човек, сите те почитуваат и те бараат за совет. Те молам, кажи ми зошто твојот семеен живот е толку среќен? Која е тајната?

Мудрецот се насмевнал и рекол:

– Дојди дома, биди мој гостин. Жена ми ќе приготви домашен колач.

Отишле заедно во домот на мудрецот. Мудрецот  ја повикал жена си. По малку во собата влегла убава и мирна жена која изгледала многу среќна.

– Да, драги, што има!

– Мила, те молам приготви тесто за твојот прекрасен колач.

– Добро, веднаш. – одговорила жената.

По некое време таа се вратила во собата и соопштила дека тестото е подготвено.

– Сега додај му од најубавиот масло од нашите залихи и од оние вкусни ореви кои ги чуваме за специјални случи. – продолжил мудрецот.

– Добро – повторно одговорила жена му.

Таа се вратила по десет минути, а сопругот додал:

– А сега додај кон тестото малку глина од дворот и  испечи го.

– Добро – одговорила жената и по половина час се вратила, носејќи го во рацете готовиот колач.

– Се разбира, ние не можеме да го изедеме овој колач. – рекол мудрецот – однеси го на кучињата.

– Добро – повторно одговорила жената.

Гостинот бил шокиран од она што го видел. “Но зарем  е можно ова ?! Оваа жена покорно исполни сè што нејзиното маж и нареди, дури иако е апсурдно … Не се спротистави ниту еднаш и дури не се налути дека треба да исфрли колачот … “, си мислел младиот маж.

Тој бил толку импресиониран што  решил да го повтори овој експеримент со својата жена. Кога се вратил дома, тој уште од прагот извикал:

– Душо, замеси за колач!

– Од каде пак го измисли тоа? Имаме доволно храна дома, и јас си имам друга работа! – раздразнето одговорила жена му и влегла во својата соба, трескајќи ја вратата.

На другиот ден мажот се вратил кај мудрецот и го прашал:

– Зошто кај тебе се твојата жена те слуша со задоволство се што побара, а мојата дури не ме ислуша?

– Се е многу едноставно, – одговорил мудрецот – меѓу вас нема почит.

– И што да правам сега?

– Вие двајцата треба да се научите да се почитувате еден со друг. Но за ова, најнапред мора да почнеш да правиш се за да се чувствува таа среќна.

Се замислил  мажот од зборовите на мудрецот и тргнал кон дома. На патот видел убава розова грмушка. Се сетил дека токму такви рози и подарувал на својата жена, кога ја побарал нејзината рака. И после секој ден и носел по една роза. Но оттогаш поминало многу време. Веќе не се сеќавал кога последен пат и носел цвеќиња. И сега решил да откине една гранче од прекрасната розова грмушка  да го однесе на својата сопруга. Кога се вратил, таа веќе спиела и за да не ја разбуди, тој едноставно ја оставил розата до нејзината перница.

Утрото, за прв пат по многу години, го чекал сервиран појадок … и една убава жена со сјајни очи. Тој ја прегрнал и нежно ја бакнал, исто како некогаш. Од тој ден па натаму, се сеќавал на зборовите на мудрецот, мажот се обидувал да ја направи својата жена среќна. А таа му возвраќала исто.

Минале неколку години. Еден ден на вратата тропнал млад човек.

– Слушнав дека односите меѓу тебе и твојата жена се пример за семејна среќа и хармонија. А кај мене работите одат многу тешко – постојано имаме несогласувања со жена ми, таа не ме слуша, постојано спориме за нешто … Кажи ми каква е тајната на семејната среќа?

Сопственикот се насмевнал и рекол:

– Дојди кај мене дома и биди мој гостин. Жена ми ќе испече колач …

 

Семе Синапово