Едно мало момче кое оди во прво одделение ја повикало мајка му на првата родителска средба . На негово жалост рекла дека ќе дојде.

За прв пат неговите пријатели и учителката ќе ја видат неговата мајка. Му беше незгодно поради нејзиниот изглед. Иако беше убава жена, имаше голема лузна кои и го покриваше десната страна на лицето. Момчето никогаш не сакало да разговара за тоа  како ја добила таа лузна. На состанок се, без оглед на нејзината лузна, сите биле восхитени од нејзината љубезност и природна убавина, но на момчето сепак му било срам па се криело од сите. Кога се нашло во близина на својата мајка и учителка, го слушнал нивниот разговор.

»Откаде ви е оваа лузна на лицето?«, ја праша учителката. Мајката и одговорила:

»Кога мој син беше мал изби пожар во собата негова. Сите се плашеа да влезат бидејќи оганот испадна од контрола, па јас влегов. Додека трчав спрема креветчето, видов дека паѓа греда па се наведнав над него да го заштитам. Се онесвестив, но за среќа дојде пожарникарот и обајцата не спаси.« Ја допре изгорената страна на лицето. »Лузната ќе остане вечно, но до ден денес не зажалив за тоа што го направив.«

Во тој момент малото момче со солзи во очите истрча кон мајка си. Ја прегрна силно сфаќајќи каква жртва неговата мајка направила за него. Остатокот од денот го помина држејќи ја цврсто за раката.

Lik Yuh Kuo