Еден ден, се разбудив рано наутро за да го гледам изгрејсонцето. А убавината на Божјите созданија не можеше да се опише . Како што гледав, го фалев Бог за Неговото прекрасно дело. Како што седев таму, го почувствував Господовото присуство со мене.

Тој ме праша:
“Дали ме сакаш?” Јас одговорив: “Се разбира, Бог! Ти си мој Господ и Спасител!” Потоа праша: “Ако беше физички хендикепирана, дали се уште би ме сакала?”

Бев збунета. Гледав надолу врз моите раце, нозе и остатокот од моето тело и се прашував колку работи не би ги направила; нема да бидам способна за работите што ги земам здраво за готово. И одговорив: “Би било тешко Господ, но јас сепак ќе те сакам”

Тогаш Господ рече:
“Ако беше слепа, дали сеуште би ја сакала мојата креација?” Како би можела да сакам нешто без да можам да го видам? Тогаш размислував за сите слепи луѓе во светот и колкумина од нив сè уште го сакаа Бога и Неговите созданија. Затоа, одговорив: “Тешко е да се размисли за тоа, но јас сепак ќе те сакам”. Тогаш Господ ме праша: “Ако беше глува, дали уште би ја слушала мојата реч?”

Како би можела да слушам нешто што е глуво? Потоа сфатив. Слушањето на Божјата реч не е само да ги користиме нашите уши, туку нашите срца. Јас одговорив: “Би било тешко, но јас сепак ќе го слушам твојот збор”.

Тогаш Господ праша:
Ако беше нема, дали би го фалела Моето име? “Како би можела да го фалам без глас? Потоа ми се јави: Бог сака да пееме од нашето срце и душа. Никогаш не е важно она што го слушаме. не е секогаш со песна, но кога сме прогонувани, му благодариме на нашите зборови на благодарност, па затоа одговорив: “Иако не можев физички да пеам, сепак ќе го фалам Твоето име”.

И Господ праша:
“Дали навистина ме сакаш?” Со храброст и со силно уверување, одговорив смело: “Господе, те сакам затоа што си вистински Бог!” Мислев дека одговорив добро, но … Бог ме праша:

“Тогаш зошто грешиш?”
Јас одговорив: “Бидејќи јас сум само човек, јас не сум совршена”.

“Зошто кога ти е убаво забораваш да се молиш? Зошто кога ти е најтешко најсесрдно се молиш?

Нема одговори. Само солзи.

Господ продолжил:

“Зошто ме барате само во време на проблеми?
Зошто така себично ги барате работите?
Зошто ги барате работите толку неверно? ”

Солзите продолжија да ги намалуваат образите.

“Зошто се срамиш од Мене? Зошто не ја шириш добрата вест Зошто ми даваш оправдувања кога ќе ти дадам можности да служиш во Мое име?”

Се обидов да одговорам, но немаше одговор да дадам.

“Вие сте  благословени со животот,  јас тве благословив со таленти за да ми служите, но продолжувате да се одвраќате. Јас зборував со вас, но вашите уши беа затворени, јас ги покажав Моите благослови, но очите ви се одвратија, јас ви испратив слуги, а вие седевте како  отфрлени. Јас ги слушнав вашите молитви и Јас одговорив на сите нив. ”
“Дали навистина ме сакаш?“

Не можев да одговорам. Како би можела? Бев засрамена.
Немав изговор. Што можам да кажам на ова? Кога моето срце извика и солзите течеа, реков:

“Те молам, прости ми, Господи, јас сум недостојна да бидам Твое дете”. Господ одговори:

“Тоа е моја милост, моето дете”.

Прашав: “Тогаш, зошто и понатаму ми простуваш, зошто ме сакаш толку?”

Господ одговори:
“Бидејќи си моја креација, ти си мое дете, јас никогаш нема да те напуштам.

Кога ќе плачеш, ќе се сожалам и ќе плачам со тебе. Кога ќе викате со радост, ќе се смеам со вас. Кога ќе ти биде тешко, јас ќе те охрабрам. Кога ќе паднеш, јас ќе те кренам. Кога си уморена, јас ќе те носам. Јас ќе бидам со тебе до крајот на деновите, и јас ќе те љубам засекогаш. “

Никогаш претходно не плачев толку тешко. Како можев да бидам толку студена? Како можев да му наштетам на Бог?

Го прашав Бог: “Колку ме сакаш?”

Господ ги испружи рацете, и ги видов Неговите раце што ги прободиле клинците. Се поклонив пред нозете на Христос, мојот Спасител. И за прв пат, јас навистина се молев.

 

Ако никогаш не почувствувавте болка,
Тогаш, како ќе знаете дека сум Исцелител?

Ако никогаш не сте поминале низ тешкотии,
Како би знаел дека сум Избавител?

Ако никогаш не сте почувствувале тага,
Како би знаеле дека сум Утешител?

Ако никогаш не сте направиле грешка,
Како ќе знаете дека простувам?

Ако никогаш не сте биле во неволја,
Како ќе знаете дека ќе дојдам на спас?

Ако никогаш не сте биле скршени,
Тогаш, како ќе знаете дека можам да ве направам цели?

Ако никогаш не сте имале проблеми,
Како ќе знаете дека можам да ги решам?

Ако никогаш немавте страдање,
Тогаш, како ќе знаете ониз што поминав?

Ако никогаш не сте поминале низ оган,
Тогаш, како би станале чисти?

Ако ви дадам сѐ,
Како би го ценеле?