Една жена се шеташе и падна во многу длабока дупка и не можеше да излезе.

Па така таа започна да вика гласно за помош.

Еден образована професорка намина и ја здогледа.

Гледаше надолу во дупката и почна да ја кара:

“Како можеше да бидеш толку невнимателна да паднеш таму? Треба да бидеш повнимателна. Ако некогаш излезеш, внимавај каде одиш.“ Така таа замина.

Тогаш помина една побожна жена. Таа погледна доле во јамата и и рече на жената, “Ќе досегнам колку што можам и ти досегни  колку што можеш. Ако можам да ја фатам твојата рака, ќе те извлечам “. Но, тоа не функционираше: дупката беше премногу длабока. Така побожната жена рече дека и е жал и ја остави заробената жена на нејзината судбина.

Тогаш дојде Христос. Тој го виде нејзиниот проблем, и без да и поставува некакви прашања, Тој скокна во дупката. Тогаш Тој дозволи жената да се искачи на Неговите рамена, и на Неговите испружени раце. И така жената излезе надвор.

Тоа значи директна вклученост. Христијанинот го дава животот за друг.