Младиот ѓавол:
– Како толку многу души донесовте во пеколот ??
Стариот ѓавол:
– Преку СТРАВ !!
Младиот:
– Браво … од што се плашеа… од војна .. ?? глад .. ??
Стариот:
– Не..од болест !!
Младиот:
– ???? … зарем не се разболуваа? .. Не умираа? ..? .. немаше лек .. ??
Стариот:
– .. се разболуваа .. умираа .. имаше лек ..
Младиот:
– Не разбирам .. ???
Стариот:
– Погрешно мислеа дека единствената работа што треба да ја задржат по цена на сè е – ЖИВОТОТ!!
Не се гушкаа .. не се поздравуваа.
Се откажаа од секаков човечки контакт … од се што е човечко!
Им снема пари …ги загубија своите работни места..и тие сè уште беа исплашени за нивните животи, иако немаа ни за леб.
Веруваа во сè што ќе чујат..читаа весници..и слепо веруваа во сè што читаа ..
Се откажаа од слободата … не излегуваа од дома … не шетаа … не одеа кај нивните роднини и пријатели.
Светот се претвори во голем концентрационен логор, со доброволни затвореници …
Прифатија се !!! Само за да преживеат уште еден мизерн ден …Не живееја, туку умираа секој ден !!!
Лесно беше да ги земам нивните мизерни души …

C. S. Lewis
Роман „Писма од стариот ѓавол до младиот ѓавол“ – „The Screw tape Letters” 1942.