Токму овде мнозина грешат и затоа не ја добиваат помошта што сака да им ја даде Христос. Тие мислат дека не можат да му пристапат на Христа ако прво не се покаат и дека покајанието ги приготвува за проштавање на гревот. Вистина е дека покајанието му претходи на проштавањето на гревот, бидејќи само скршеното и понизно срце чувствува потреба за Спасител. Но мора ли грешникот да чека да се покае па дури тогаш да може да дојде кај Исуса? Смее ли покајанието да се испречи како ѕид меѓу грешникот и Спасителот?

Библијата не кажува дека грешникот мора да се покае пред да го послуша Христовиот повик: „Дојдете кај мене сите кои сте онемоштени и обременети, и јас ќе ви дадам починка“ (Матеј 11,28). Силата што доаѓа од Христа води кон вистинско покајание. Петар им го објаснил ова на Израелците кога рекол: „Него Бог го возвиши со својата десница за управител и Спасител за да му даде покајание на Израел и проштавање на гревовите“ (Дела 5,31). Ние не можеме да се покаеме без Христовиот Дух кој ја буди нашата совест како што не можеме да добиеме ниту проштавање без Христа.

Христос е извор на секоја добра побуда. Само Тој може да всади во срцето непријателство кон гревот. Секоја желба што води кон вистината и чистотата, секое осведочување во нашата сопствена грешност, е доказ дека неговиот Дух дејствува во нашите срца.

– Извадок од книгата „Патот кон Христа“, Е. Г. Вајт, стр. 26 ориг.)