Еднаш еден коњаник поминувал покрај некоја нива. Кога се приближил доволно, тој видел дека селанецот кој ја обработувал нивата заспал под едно јаболково дрво. И одеднаш забележал дека во устата на заспаниот селанец ползи отровна скорпија.Тогаш тој сфатил, дека ако веднаш не преземе нето, селанецот ќе умре од отровот на скорпијата.

Тој веднаш скокнал од коњот, се приближил кон селанецот и почнал безмилосно да го удира со камшикот. Селанецот се стресол и извикал од страв и болка. Го гледал коњаникот со широко отворени очи и не можел да разбере што се случува.

А неканетиот гостин, без да му даде време да сфати, повторно го срушил и го принудувал да јаде од скапаните јаболка со кои била покриена земјата под дрвото. Потоа го бркал до реката, заканувајќи се со камшикот, терајќи го да пие големи количества вода.

– Што ти направив! Селанецот се побунил. “Зошто ме тепаш вака?” Зошто ме мачиш? Те молам пушти ме да одам!

Но, коњаникот бил непопустлив. Неколку часа тој не престанал да го мачи сиромавиот со тоа што јадеше скапани јаболка и пиеше вода од реката. Конечно, селанецот паднал на земја и почнал да повраќа.
И потоа, заедно со скапаните јаболка и водата, скорпијата излезе од стомакот.Дури тогаш човекот сфатил дека неговиот мачител е всушност негов спасител. Почна да го моли за прошка за сите зборови и навреди што ги кажал во своето обраќање.

Ако ми кажеше веднаш што се случува јас секако ќе го земев твојот “лек“.

-Се плашам дека не е така – одговорил коњаникот.ако ти кажев дека си голтнал скорпија, ти најверојатно немаше д ами поверуваш. А и ако ми поверуваше, ќе те обземеше таков страв и паника, што најверојатно ќе умреше во минутата. Затоа морав да се однесувам така – сурово, но мудро.Велејќи го ова,коњаникот се качи на својот коњ и исчезна во далечината, а исплашениот селанец продолжи да ги сфаќа зборовите “суров, но мудар”.

А на другиот крај од селото, сопственикот на соседното поле, кој ја следеше сцената, им кажуваше на луѓето што се собраа на плоштадот како еден суров и немилосрден човек ги мачеше своите  селани. Селаните беа огорчени на дното на нивните души и едногласно одлучија дека светот е многу неправеден и дека многу лоши луѓе живеат на земјата.

Всушност, понекогаш суровоста на мудрите е многу подобра и покорисна од добрината на будалата. Зад страдањето може да се крие спасението. Така е и во нашиот живот. Животот нè води сурово и навидум неправедно за да нè спаси.
Ние само треба да почекаме за крајот на приказната …